آیا خوردن دانه هندوانه خطرناک است؟

در مورد دانه هندوانه افسانه های زیادی وجود دارد. آیا بهتر است دانه های سفید خورده شوند یا سیاه؟ یا اصلا آیا بهتر است به دنبال هندوانه های بی دانه باشیم؟ حتما می دانید که خوردن دانه های سیاه رنگ منجر به رشد هندوانه در داخل معده نمی شود، اما آیا همچنان دلایل بهداشتی دیگری برای منع مصرف آن ها وجود دارد یا خیر؟!

حقیقت این است: خوردن یا بلعیدن دانه های هندوانه برای شما مشکلی ایجاد نمی کند. حتی فوایدی هم دارد.

به گفته توبی آمیدور، RD و نویسنده کتاب سبزیجات:دستورالعمل های منعطف برای کل خانواده ها می گوید: «دانه‌های سفید موجود در هندوانه‌های بدون دانه در واقع پوشش‌های خالی دانه‌ای هستند که آن دانه‌ها به طور کامل بالغ نشده‌اند.» دانه‌های سیاه موجود در یک هندوانه معمولی، دانه‌های بالغ و باروری هستند که اگر چند عدد از آن ها را در خاک بکارید، به گیاه هندوانه تبدیل می‌شوند. خوردن آن ها ضرری ندارد و از آن جایی که از نوع فیبر نامحلول هستند، از بدن عبور کرده و خارج می شود.

از جمله منابع فیبر محلول می توان به لوبیا سیاه، کلم بروکسل و آووکادو اشاره کرد.

بنابراین، قورت دادن هر نوع دانه هندوانه کاملاً بی خطر و سالم است. همچنین، دانه های هندوانه جزو منابع طبیعی بسیاری از مواد مغذی از جمله آهن، فولات و نیاسین هستند.

کیسی بارنز، MCN، RDN، متخصص تغذیه ثبت در دالاس می گوید: «شاید خوردن آن ها به تنهایی چندان خوشایند نباشد، اما دانه های هندوانه خاصیت تقویت کنندگی بالایی دارند.»

او گفت برخی از افراد با دانه هندوانه آرد یا کره درست می کنند و یا به سادگی دانه ها را تفت می دهند تا بتوانند در رژیم غذایی خود بگنجانند.

مصرف دانه هندوانه در برخی افراد منجر به بروز یبوست یا ناراحتی های گوارشی می شود.

با این حال، آمیدور هشدار می دهد که مصرف دانه هندوانه ممکن است در افرادی که سیستم گوارشی حساسی دارند، منجر به یبوست یا بروز ناراحتی های گوارشی شود.

مصرف زیاد دانه هندوانه یکباره فیبر زیادی وارد بدن می کند و در صورتی که بدن به آن حجم از فیبر عادت نداشته باشد، منجر به بروز مشکلات گوارشی می شود.

همچنین، هیچ داده ای وجود ندارد که مصرف زیاد دانه هندوانه را توصیه  کرده یا بی خطر نشان داده باشد.

کدام دانه ها و هسته ها قابل خوردن نیستند؟

گرچه در بین دانه های هندوانه، نیازی به جدا کردن هسته های خوب و بدن نیست و همگی قابل خوردن هستند. اما باید بدانید که دانه و هسته همه میوه ها و سبزیجات این قابلیت را ندارد.

آمیدور توضیح می‌دهد که بسیاری از دانه‌ها و هسته‌ها به راحتی قابل خوردن هستند، مانند:

دانه های خیار

دانه های انار

دانه های میوه اژدها (دراگون فروت)

با این حال، موارد دیگری نیز وجود دارند که در صورت مصرف بیش از حد، به بدن آسیب می رساند:

دانه گیلاس

دانه های گیلاس دارای اسید پروسیک است که به نام سیانید نیز شناخته می شود و این ماده ای سمی است. بلعیدن یک یا دو عدد دانه گیلاس مشکل خاصی ایجاد نمی کند و به راحتی از دستگاه گوارش عبور می کند و بعید است که آسیبی به بدن برساند. اما باید حواستان باشد که دانه ها شکسته یا ترک دار نباشند. زیرا اسید پروسیک از دانه های شکسته شده خارج می شود و بدن را تخت تاثیر قرار می دهد.

دانه سیب

دانه های سیب نیز دارای سیانید هستند. اگر مقداری از دانه های سیب، بدون اینکه پوشش و محافظ طبیعی آن ها  آسیبی دیده باشد، بلعیده شود ایرادی ندارد. زیرا این پوشش از ورود سیانید به سیستم گوارشی جلوگیری می کند. اما مصرف بیش از حد دانه های سیب جویده شده یا له شده خطرناک است.

هسته زردآلو

هسته های زردآلو حاوی سیانید هستند و مصرف آن ها منجر به بروز درد معده و بیماری می شود و البته برای کودکان بسیار سمی است. حتی برخی شواهد نشان می‌دهد که مسمومیت با سیانید همراه با مصرف دانه‌های زردآلو در کودکان آنقدر شدید است که بسیاری از افراد پس از خوردن آن ها نیاز به مراقبت‌های ویژه دارند.

لوبیا قرمز

مصرف زیاد لوبیا قرمز منجر به مسمومیت می شود.

اگرچه لوبیا قرمز از نظر فنی جزو دانه ها یا هسته ها نیست، اما حالا که صحبت از سموم شد بهتر است بدانید که این نوع لوبیا دارای سطوح بالایی از لکتینی به نام فیتوهماگلوتینین است که در صورت مصرف زیاد، اثرات سمی بر روی انسان دارد. واحد اندازه گیری سموم، واحد هماگلوتیناسیون (hau) نامیده می شود. از این رو، جالب است بدانید که لوبیای خام بین 20000 تا 70000 hau دارد، در حالی که لوبیا کاملا پخته دارای 200 تا 400 hau است.

سم موجود در لوبیا سفید در مقایسه با لوبیا قرمز یک سوم این مقدار است.

به گفته آمیدور، تنها چهار یا پنج عدد لوبیا قرمز خام یا خیس شده می‌توانند در عرض یک تا سه ساعت منجر به ایجاد مسمومیت شود. از جمله علائم آن می توان به تهوع، استفراغ، اسهال و درد شکم اشاره کرد.

منبع: verywellhealth.com / ترجمه: فاطمه شهابی