PMS تغییراتی در خلق و خو، احساسات، سلامت جسمانی و رفتار زنان است که میتواند بین تخمک گذاری و شروع قاعدگی رخ دهد. این وضعیت معمولاً تا چند روز پس از شروع قاعدگی ادامه خواهد داشت و ممکن است بر زندگی فرد تأثیر منفی بگذارد.
سندروم پیش از قاعدگی (PMS) یک نگرانی بسیار رایج است
سندروم پیش از قاعدگی (PMS) یک نگرانی بسیار رایج است. تقریباً ۴۸ درصد از زنانی که در سنین باروری هستند PMS را تجربه میکنند و در حدود ۲۰ درصد از آنها، علائم آنقدر شدید است که بر روال معمول زندگیشان تأثیر میگذارد.
برخلاف آنچه برخی افراد ممکن است بگویند، PMS یک وضعیت واقعی است؛ وضعیتی که میتواند زندگی روزمره را مختل کند و باعث ناراحتی جسمی و ناراحتی عاطفی قابل توجهی شود.
در زیر، علائم سندرم پیش از قاعدگی را به طور مفصل شرح خواهیم داد و علاوه بر آن نکاتی را در مورد گرفتن کمک و رهایی از علائم ارائه میدهیم.
در حالی که PMS اغلب شامل علائم خفیف یا متوسط است که عمدتاً بر زندگی روزمره تأثیر نمیگذارد اما در برخی موارد، علائم آن میتواند آنقدر شدید باشد باشد که فعالیتهای روزمره و سلامت کلی شما تحت تأثیر قرار دهد.
اگر PMS دارید، علائم آن را به طور مرتب قبل از هر دوره قاعدگی تجربه خواهید کرد. ممکن است فقط برخی از علائم زیر یا چندین مورد را تجربه کنید اما PMS معمولاً حداقل چند علامت متفاوت را شامل میشود.
تغییرات مربوط به PMS در خلق و خو، احساسات و رفتار شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
سندروم پیش از قاعدگی میتواند با علائم جسمی زیر نیز همراه باشد:
به طور متوسط، چرخه قاعدگی حدود ۲۸ روز طول میکشد. اگر یک چرخه قاعدگی با طول متوسط دارید، تخمک گذاری یا آزاد شدن تخمک از تخمدانها در حدود روز ۱۴ یا اواسط چرخه اتفاق میافتد.
علائم PMS میتواند هر زمانی پس از تخمک گذاری شروع شود (اگرچه معمولاً در هفته قبل از پریود شما شروع میشود) و تا ۵ روز یا بیشتر پس از شروع قاعدگی ادامه مییابد.
قاعدگی یا خونریزی از روز ۲۸ سیکل آغاز میشود.
تحقیقات علمی تاکنون نتوانستهاند یک دلیل قطعی برای سندروم پیش از قاعدگی پیدا کنند یا توضیح دهند که چرا برخی افراد آن را شدیدتر از دیگران تجربه میکنند. با این حال، محققان چند نظریه مختلف ارائه کردهاند.
بسیاری از کارشناسان معتقدند PMS در پاسخ به تغییر سطح هورمونهای استروژن و پروژسترون اتفاق میافتد.
این هورمونها به طور طبیعی در طول چرخه قاعدگی شما در نوسان هستند. در طول فاز لوتئال که به دنبال تخمک گذاری میآید، هورمونها به اوج خود میرسند و سپس به سرعت کاهش مییابند که ممکن است به اضطراب، تحریکپذیری و سایر تغییرات خلقی منجر شود.
انتقال دهندههای عصبی سروتونین و نوراپی نفرین چندین عملکرد مهم در بدن دارند، از جمله کمک به تنظیم خلق و خو، احساسات و رفتار.
این پیام رسانهای شیمیایی ممکن است در علائم PMS نیز نقش داشته باشند.
به عنوان مثال کاهش استروژن ممکن است باعث آزاد شدن نوراپی نفرین شود که منجر به کاهش تولید دوپامین، استیل کولین و سروتونین میشود. این تغییرات میتواند مشکلات خواب ایجاد کند و به خلق پایین یا افسردگی منجر شود.
زندگی با یک بیماری روانی مانند افسردگی یا اضطراب میتواند شانس شما را برای تجربه PMS یا اختلال نارسایی پیش از قاعدگی (PMDD) که شکل شدیدتر PMS است، افزایش دهد.
سابقه خانوادگی PMS، اختلال دوقطبی یا افسردگی از جمله افسردگی پس از زایمان نیز میتواند این ریسک را افزایش دهد.
همچنین ممکن است متوجه تشدید مشکلات روانی قبل از قاعدگی شوید. این بدان معناست که علائم بیماریهای روانی زمینهای مانند اختلال دوقطبی یا افسردگی، اندکی قبل از شروع قاعدگی تشدید میشود.
کارشناسان هنوز به توضیح قطعی برای ارتباط بین علائم سلامت روان و تغییرات خلقی مرتبط با قاعدگی نرسیدهاند. اما بسیاری معتقدند که این امر به تغییرات شیمیایی در مغز مربوط میشود که در بالا مورد بحث قرار گرفت.
برخی عادات ممکن است بر شدت علائم PMS شما تأثیر بگذارند.
عوامل بالقوه سبک زندگی که میتوانند علائم PMS را بدتر کنند عبارتند از:
تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۱۸ مصرف الکل را نیز با افزایش ریسک PMS مرتبط میداند. اگر به طور منظم مشروبات الکلی مصرف کنید، احتمالاً علائم PMS را تجربه خواهید کرد.
مانند PMS، علائم PMDD نیز میتواند به دلیل نوسانات در سطوح استروژن، پروژسترون و سروتونین رخ دهد.
علائم PMDD ممکن است شامل موارد زیر باشد:
اگر علائم PMDD را دارید، پزشک ممکن است کار با یک درمانگر یا روانپزشک را به شما توصیه کند؛ به خصوص اگر به طور همزمان علائم سلامت روان مرتبط با افسردگی، تروما یا استرس را تجربه کنید.
سایر درمانها و راهکارهای مقابلهای که ممکن است به شما کمک کنند عبارتند از:
اکثر افرادی که عادت ماهانه دارند، حداقل چند نشانه PMS را گزارش میکنند اما این علائم لزوماً هر ماه ظاهر نمیشوند یا بر زندگی روزمره آنها تأثیر نمیگذارند.
اگر علائم سندروم پیش از قاعدگی به اندازهای شدید است که برنامه منظم روزانه شما را مختل میکند، بهترین اقدام مراجعه به پزشک است.
متخصصان مراقبتهای بهداشتی میتوانند PMS یا PMDD را تشخیص دهند و گزینههای درمانی ممکن را به شما پیشنهاد نماید، از جمله:
پزشک برای تشخیص دقیق ممکن است:
اگر علائم شما به طور مداوم در مرحله لوتئال چرخه قاعدگی ظاهر شده و مدت کوتاهی پس از شروع قاعدگی ناپدید میشود، یک متخصص مراقبتهای بهداشتی ممکن است PMS را تشخیص دهد.
اما اگر علائم شما در تمام طول ماه باقی بمانند یا بدون هیچ نظمی بیایند و بروند، پزشک ممکن است آنها را با تشدید علائم قبل از قاعدگی یا یک بیماری دیگر مرتبط بداند.
شرایط دیگری که ممکن است با علائم مشابه همراه باشد، عبارتند از:
رژیم غذایی متعادلی داشته باشید
در حالی که هیچ درمانی برای PMS وجود ندارد، اما شما میتوانید اقداماتی را برای کاهش علائم خود انجام دهید.
برای رهایی از علائم خفیف یا متوسط میتوانید راهکارهای زیر را امتحان کنید:
داروها و درمانهای بدون نسخه نیز میتوانند به کاهش علائم جسمی PMS کمک کنند.
رایجترین گزینههای ممکن عبارتند از:
اگر علائم خلقی شدیدی دارید که در زندگی روزمره شما عوارض ایجاد میکند، درمان شناختی رفتاری (CBT) یا سایر رویکردهای درمانی میتواند به شما کمک کند راههای جدیدی را برای خودتنظیمی و مقابله با افکار و احساسات ناراحت کننده بیاموزید.
اگر علائم PMS هر ماه بر روتین و کیفیت زندگی شما تأثیر میگذارد و درمانهای خانگی و داروهای بدون نسخه تفاوت چندانی ایجاد نکردهاند، بهتر است با یک پزشک مشورت کنید.
علائم شدید PMS ممکن است به رویکرد درمانی عمیقتری نیاز داشته باشند اما اغلب با درمان بهبود مییابند. یک پزشک یا متخصص بالینی میتواند راهنماییهای بیشتری برای ایجاد یک برنامه درمانی شخصی ارائه دهد که برای شخص شما موثر باشد.
منبع: healthline.com / ترجمه: طیبه جلایر